خصم بیدار و مطمئن

با گرزهای آهنینش

به  قصد خاموشی ما آمده است

اطمینان به قصد عجیبش

سوگند خورده کارش

ما چون موریانه هایی

لولیده در هم

در پی خصم رفتن

قافیه را باختن

با همه دانایی و حلقه های نجات در کف

شرمسار خویش و استاد و رب و خلق

هنوز امید رهایی س

آنچه در کنج دل سوسو می زند

در ضربان بی رنگ زمانها  ،  میان لختی از سکوت

میان سرزمین ماندگار 

آرامگه خویش نشان کرده ام

بی هیچ دانشی.

وقت پلاسیده شدن بافت های سلول تنت !

وقتی تنها یکی از تو می ماند

زلال و روشن

برزخی دوگانگی ، بستگی ها به پایت

دریچه نور به رویت ، نشاید لحظه ای ماندن

تا که شاید در خاک شدگان این خاک قرین

مشمولت کند رحمت الهی

به نماز شام  غریبان 

به گریه های درد مندان  

به صدای برق و طوفان

به بینوایان ، به مستمندان 

 به  بشر ، طلایه داران

ببخش عطر باران ، بگیر دست یاران  ، بگشا  طلسم بانان.

تکبیر گویان   ، سوی تو آییم ، باید که باشیم 

من و دریای خروشان  ، من و اشتیاق یاران،

حلقه ای از جنس  پاکان ، رحمت عام الهی  ، 

دست در دستم گذار ، ای مه یاران

شهسوار شهر رسوا  

انتهای صیام  ، سرآغاز رجعتی دوباره  ،

وقت از نو شدن مهربانی

وقت قیام    ، کاردهای به استخوان رسیده  

اسارت دوباره نسرین  ، اشک های فرزندان نگران مادر   ،

التهاب خصم    و موعد معجزه الهی

زمانه عجیبی ست  ، حکمتی دو چندان   ،

به امید رویش دوباره علفزار

آواز چکاوک

استمداد سرنگونی خصم  

و بحر رحمت الهی دستهای پیچیده در آسمان،

فردای فطر و استجابت،

رهایی انسان زجر کشیده در بند 

شبِ تاریکی در پشت پنجره 

می بینم کوچه خلوت شبم را 

شب های خانه خاموش من

می نشینم و هر دمی

بهر سرور سخاوت چشمان یارم 

شعری خواهم گفت

شعری خواهم خواند

تقدیم مهرت نمایم ، غزلیات لطیف ثنایی

و کرور کرور دیدار شمس را

به پا خیزید  ، به پا خیزید  ، ای ز جان بگذشته ها در ره حق

ای فرزندان سیم خاردار و میدان مین

ای نسل قربانی آدم

ای چهله  ننگ ، وابستگی ابلیس بر جبین

ای میراث داران آگاهی ، اعتراض ،

ای در صف حق ایستاده

عیان شده لشکر ابن سعد  و لشکر سبز حسین (ع)

وقتی خصم هر چراغی و نور الهی را به ستیز می خیزد

به نام بی نام او بیا تا شروع کنیم